Pierwszym narzędziem do rysowania, jakie dostajemy do ręki, kiedy tylko potrafimy coś w niej utrzymać, jest kredka.

Najczęściej woskowa.

Mażemy nią spiralne linie, wyjeżdżając poza kartkę papieru.

Radość rysowania nas roznosi, przenosimy się więc na ściany i na książki.
Ja niestety zostawiłam wtedy ślad kredki na pustawej wyklejce Baśni Andersena z ilustracjami Szancera.

To była moja pierwsza ilustracja.

 

Kredki są kolorowe, ładnie ułożone w pudełku (ćwiczymy wzrok i zasady łączenia kolorów), po jakimś czasie mieścimy się na kartce (ćwiczymy małą motorykę), potem powstają domy i w końcu ludzie (ćwiczymy zmysł obserwacji). To bardzo ważny moment nauki, bo pracują wszystkie części mózgu.

Wielu artystów pozostało wiernych kolorowym kredkom, zwanym przez nich pastelami. Oto skopiowane po swojemu przez Milenę prace Odilona Redona i Stanisława Wyspiańskiego, wielkich pastelistów.

 

 

 

 

Można nimi rysować na ogromnych kartonach (w ten sposób szkicował swoje witraże i freski Wyspiański), i można je łatwo wziąć w plener, żeby wykonać niewielkie szkice.

Można je mieszać, wymazać, i poprawiać . Można rysować bokiem szeroką linię, i czubkiem precyzyjną.

Ilustracje wykonane pastelami mają przyjemny, łagodny koloryt, nazywany nawet pastelowym. Doskonale oddają różne faktury – mur, kamień, drewno. Wnętrza rysowane pastelami świecą delikatnym światłem. Oto kilka ilustracji i okładek dla Wydawnictwa Euterpe, narysowanych właśnie suchymi lub olejnymi pastelami.

 

 

 

 

 

 

 

Zawsze zabieram ze sobą olejne pastele, kiedy jadę na spotkania autorskie z małymi czytelnikami.

Dają mi możliwość narysowania jednym ruchem bardzo długiej i szerokiej kreski, która prawie zawsze biegnie tak, jak chcę, mogę więc jednocześnie opowiadać swoje gawędy o ilustracji, przerywane zagadkami. Poniżej fragment takiego spotkania, nagrany przez Telewizję Podkarpacką w Przemyślu.

ZADANIE: Na pewno macie w domu jakieś kolorowe kredki. Usiądźcie wygodnie w miejscu, z którego najładniej widać Wasze mieszkanie, i spróbujcie narysować fragment wnętrza. Może ktoś z domowników usiądzie na chwilę, może gdzieś zwinie się w kłębek pies lub kot? Nie przejmujcie się perspektywą czy poprawnością architektury. Wielcy artyści rzadko się teraz tym przejmują. Ważniejszy jest nastrój i kolor.

https://www.youtube.com/watch?v=RzyWrMR1a58&feature=youtu.be&t=514

Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego #kulturawsieci